Je verwonderen als een kind
Je verwonderen als een kind
Al pratend lopen we door de glazen deuren die automatisch voor ons opengaan, mijn schoondochter, haar zoontje van bijna twee en ik. We lopen gewoon door totdat we merken dat de kleine jongen stilstaat en achterom kijkt. Vol verwondering kijkt hij hoe de deuren zich weer sluiten. Hij blijft staan, er komen opnieuw mensen aanlopen die ook naar binnen willen. Automatisch gaan de deuren ook voor deze mensen open en sluiten ze zich weer achter hen. Je ziet de verwondering op zijn gezicht. Niemand raakt iets aan en toch gaan die deuren open en weer dicht?
Hier moet ik aan terugdenken als ik de titel van deze blog opschrijf. Kinderen kijken met verwondering naar de wereld om zich heen. Ze zijn nog niet afgestompt door jarenlange ervaring, maar beleven alles voor de eerste keer en verwonderen zich zichtbaar over de dingen.
Deze verwondering zie ik ook op het gezichtje van het meisje op het schilderij, mijn oudste kleindochter. Voor de eerste keer ziet ze sneeuw, de wereld is wit geworden in de nacht dat zij sliep. Hoe kan dat? Dat vroeg zij zich echt niet af hoor, ze kijkt alleen en neemt deze ‘nieuwe’ betoverde wereld in zich op. Op deze leeftijd zijn er nog geen vragen, die komen wel als ze ouder worden. Nu is er alleen het beleven en verwonderen.
Kunnen wij dat nog, vraag ik me dan af? Kan ik me nog verwonderen over iets. We zijn zo gewend aan alles, weten hoe dingen in elkaar zitten. En als we het niet weten, dan nemen we het voor lief dat het is zoals het is, we geloven de wetenschap. We zijn druk met al onze bezigheden en hebben geen tijd om stil te staan bij wat voor ons kleine dingen zijn. Misschien in een vakantie als we bijvoorbeeld in de bergen lopen, dan kunnen we ons soms verwonderen over de grootsheid van de natuur. Die natuur is ook groots in alle details. Als je daar oog voor krijgt en die details bekijkt dan kan het niet anders dan dat er een Grote Kunstenaar is die alles gemaakt heeft. Alles is op elkaar afgestemd.
Ik geloof dat de bijbel me daarover ook iets vertelt. In Psalm 19 staan de volgende woorden:
2 Aan de hemel is te zien hoe machtig God is.
Het heelal vertelt dat God alles heeft gemaakt.
3 Elke volgende dag spreekt daarover.
Elke volgende nacht laat dat weer zien.
4 Het is een taal zonder woorden.
Er is geen stem te horen.
5 Toch klinkt hun boodschap over de hele aarde.
De hele wereld hoort ervan.
God heeft aan de hemel
voor de zon een tent neergezet.
6 De zon komt stralend naar buiten,
stralend als een bruidegom die uit zijn slaapkamer komt,
en vrolijk als een held die op weg gaat naar de wedstrijd.
7 Aan de ene kant van de hemel komt de zon op
en ze gaat verder tot ze de andere kant bereikt.
Niets kan zich verbergen voor haar hitte.
Ben jij ook zo verwonderd als in het voorjaar de bloemen weer gaan bloeien en de bomen weer uitlopen en blad krijgen. Dan zijn er momenten waarop ik het gevoel van dat kind ervaar over de verandering die ik zie. Blijde verwondering…het is weer voorjaar!
Ondanks wat er allemaal gebeurt in de wereld, het grotere plaatje, mag ik me dan verwonderen over hoe er toch voor de schepping wordt gezorgd. Voor mij is het God die voor Zijn schepping zorgt. Hij bepaalt de loop van de natuur. Hij geeft regen, sneeuw en de zon. Hij laat me zien hoe hij tot in de kleinste dingen overal voor zorgt. Ik kan me verwonderen over de schepping. Juist over de kleine dingen.
Wij, mensen waren bedoeld om over die schepping te heersen. Dat hebben we er niet zo goed van afgebracht, gezien de uitgeputte staat van de aarde. Toch blijven we verantwoordelijk voor wat we doen. We mogen, ieder op ons eigen terrein, zorg dragen voor dat wat God ons te doen geeft. En…als we het Hem vragen, geeft Hij ons misschien wel de verwondering van een kind.
Het onderstaande liedje verwoord dit:
Kleine dingen
Kijk, hier ben ik. Dit is wat ik heb.
Het is niet zo veel. Maar alles wat ik geven kan.
Dit is het dan.
Gebruik het maar. Gebruik het helemaal.
Ik wacht wel af.
‘n Beetje bang voor wat me te wachten staat.
Of misschien wel anders gaat.
Ik kom bij U met wat kleine, kleine dingen:
een beetje talent en een handjevol tijd.
Maar het wonder zit ‘m niet in wat ik heb te brengen.
Het wonder zit ‘m daar in wat U, wat U ermee bereikt.
Zo vaak denk ik: wie ben ik dat U mij gebruiken wilt?
En dan voel ik toch die twijfel weer:
is wat ik heb écht wel goed genoeg?
Ik kom bij U met wat kleine, kleine dingen:
een beetje talent en een handjevol tijd.
Maar het wonder zit ‘m niet in wat ik heb te brengen.
Het wonder zit ‘m daar in wat U, wat U ermee bereikt.
U laat me niet los, U laat me niet los.
En dat is alles wat ik nodig heb.
U laat me niet los, U laat me niet los.
En dat is alles wat ik nodig heb.
Ik kom bij U met wat kleine, kleine dingen:
een beetje talent en een handjevol tijd.
Maar het wonder zit ‘m niet in wat ik heb te brengen.
Het wonder zit ‘m daar in wat U, wat U ermee bereikt.
( Delise)