Margreet van de Kamp

Je verwonderen als een kind

Je verwonderen als een kind

Al pratend lopen we door de glazen deuren die automatisch voor ons opengaan, mijn schoondochter, haar zoontje van bijna twee en ik. We lopen gewoon door totdat we merken dat de kleine jongen stilstaat en achterom kijkt. Vol verwondering kijkt hij hoe de deuren zich weer sluiten. Hij blijft staan, er komen opnieuw mensen aanlopen die ook naar binnen willen. Automatisch gaan de deuren ook voor deze mensen open en sluiten ze zich weer achter hen. Je ziet de verwondering op zijn gezicht. Niemand raakt iets aan en toch gaan die deuren open en weer dicht?

Hier moet ik aan terugdenken als ik de titel van deze blog opschrijf. Kinderen kijken met verwondering naar de wereld om zich heen. Ze zijn nog niet afgestompt door jarenlange ervaring, maar beleven alles voor de eerste keer en verwonderen zich zichtbaar over de dingen.

Deze verwondering zie ik ook op het gezichtje van het meisje op het schilderij, mijn oudste kleindochter. Voor de eerste keer ziet ze sneeuw, de wereld is wit geworden in de nacht dat zij sliep. Hoe kan dat? Dat vroeg zij zich echt niet af hoor, ze kijkt alleen en neemt deze ‘nieuwe’ betoverde wereld in zich op. Op deze leeftijd zijn er nog geen vragen, die komen wel als ze ouder worden. Nu is er alleen het beleven en verwonderen.

Kunnen wij dat nog, vraag ik me dan af? Kan ik me nog verwonderen over iets. We zijn zo gewend aan alles, weten hoe dingen in elkaar zitten. En als we het niet weten, dan nemen we het voor lief dat het is zoals het is, we geloven de wetenschap. We zijn druk met al onze bezigheden en hebben geen tijd om stil te staan bij wat voor ons kleine dingen zijn. Misschien in een vakantie als we bijvoorbeeld in de bergen lopen, dan kunnen we ons soms verwonderen over de grootsheid van de natuur. Die natuur is ook groots in alle details. Als je daar oog voor krijgt en die details bekijkt dan kan het niet anders dan dat er een Grote Kunstenaar is die alles gemaakt heeft. Alles is op elkaar afgestemd.

Ik geloof dat de bijbel me daarover ook iets vertelt. In Psalm 19 staan de volgende woorden:

2 Aan de hemel is te zien hoe machtig God is.
Het heelal vertelt dat God alles heeft gemaakt.

3 Elke volgende dag spreekt daarover.
Elke volgende nacht laat dat weer zien.

4 Het is een taal zonder woorden.
Er is geen stem te horen.

5 Toch klinkt hun boodschap over de hele aarde.
De hele wereld hoort ervan.
God heeft aan de hemel
voor de zon een tent neergezet.

6 De zon komt stralend naar buiten,
stralend als een bruidegom die uit zijn slaapkamer komt,
en vrolijk als een held die op weg gaat naar de wedstrijd.

7 Aan de ene kant van de hemel komt de zon op
en ze gaat verder tot ze de andere kant bereikt.
Niets kan zich verbergen voor haar hitte.

Ben jij ook zo verwonderd als in het voorjaar de bloemen weer gaan bloeien en de bomen weer uitlopen en blad krijgen. Dan zijn er momenten waarop ik het gevoel van dat kind ervaar over de verandering die ik zie. Blijde verwondering…het is weer voorjaar!

Ondanks wat er allemaal gebeurt in de wereld, het grotere plaatje, mag ik me dan verwonderen over hoe er toch voor de schepping wordt gezorgd. Voor mij is het God die voor Zijn schepping zorgt. Hij bepaalt de loop van de natuur. Hij geeft regen, sneeuw en de zon. Hij laat me zien hoe hij tot in de kleinste dingen overal voor zorgt. Ik kan me verwonderen over de schepping. Juist over de kleine dingen.

Wij, mensen waren bedoeld om over die schepping te heersen. Dat hebben we er niet zo goed van afgebracht, gezien de uitgeputte staat van de aarde. Toch blijven we verantwoordelijk voor wat we doen. We mogen, ieder op ons eigen terrein, zorg dragen voor dat wat God ons te doen geeft. En…als we het Hem vragen, geeft Hij ons misschien wel de verwondering van een kind.

Het onderstaande liedje verwoord dit:

Kleine dingen

Kijk, hier ben ik. Dit is wat ik heb.
Het is niet zo veel. Maar alles wat ik geven kan.
Dit is het dan.

Gebruik het maar. Gebruik het helemaal.

Ik wacht wel af.
‘n Beetje bang voor wat me te wachten staat.
Of misschien wel anders gaat.
Ik kom bij U met wat kleine, kleine dingen:
een beetje talent en een handjevol tijd.
Maar het wonder zit ‘m niet in wat ik heb te brengen.
Het wonder zit ‘m daar in wat U, wat U ermee bereikt.
Zo vaak denk ik: wie ben ik dat U mij gebruiken wilt?
En dan voel ik toch die twijfel weer:
is wat ik heb écht wel goed genoeg?
Ik kom bij U met wat kleine, kleine dingen:
een beetje talent en een handjevol tijd.
Maar het wonder zit ‘m niet in wat ik heb te brengen.
Het wonder zit ‘m daar in wat U, wat U ermee bereikt.
U laat me niet los, U laat me niet los.
En dat is alles wat ik nodig heb.
U laat me niet los, U laat me niet los.
En dat is alles wat ik nodig heb.
Ik kom bij U met wat kleine, kleine dingen:
een beetje talent en een handjevol tijd.
Maar het wonder zit ‘m niet in wat ik heb te brengen.
Het wonder zit ‘m daar in wat U, wat U ermee bereikt.

                                               ( Delise)

Lees meer >> | 12 keer bekeken

Worden als een kind

Worden als een kind

In mijn herinnering ga ik jaren terug in de tijd. Weer zie ik mezelf staan aan de rand van de met sneeuwplekken bedekte weide in de bergen van Zwitserland. Mijn man gleed samen met de kinderen op grote vuilniszakken over de sneeuw. Wat een plezier, ze genoten!

Ik deed niet mee, ik kon het niet omdat ik zo op slot zat, vast in depressieve gevoelens. Ik kon alleen maar kijken…

Worden als een kind

Waarom zou je willen worden als een kind? Kan dat wel als je volwassen bent, wat houdt het in? Moet ik me anders gaan gedragen? Waarin verschilt een kind van ons volwassenen? Dit zijn allemaal vragen die door mijn hoofd spelen. De grootste daarvan is; hoe kan ik worden als een kind. Wil God mij iets leren? Wat heeft God er nou mee te maken, denk je misschien. Maar voor mij is Hem betrekken bij mijn gedachten en (geloofs)leven normaal. Hij is Degene met wie ik dagelijks in contact ben over al mijn levensvragen. Op Hem wil ik zo graag vertrouwen ongeacht de situatie waarin ik ben, omdat ik geloof dat Hij de Schepper en onderhouder is van alle dingen. Ondanks de chaos die wij mensen er met z’n allen van hebben gemaakt door de eeuwen heen.

Ik kijk graag naar kinderen in hun spel. Vanuit mijn raam kijk ik op een speeltuin met voetbalveldje. Iedere dag zie ik kinderen spelen. Als oma van acht kleinkinderen ben ik ook direct betrokken bij hun leven. Regelmatig pas ik op. Ieder kind speelt op haar of zijn eigen manier. Ieder kind heeft een eigen karakter. Je ziet dat al van heel kleins af aan. De één gaat zomaar op onbekenden of andere kinderen af, de ander kijkt liever eerst even toe vanaf mama’s schoot. Wat kinderen, als ze nog klein zijn allemaal met elkaar gemeen lijken te  hebben, is dat ze zonder veroordeling en mening naar iets of iemand kijken. (De moedervlek op je wang zien ze wel, maar dat hoort nu eenmaal bij oma :). Kleine kinderen zijn nog afhankelijk, ze zijn nieuwsgierig en bereid om nieuwe dingen te leren. Wat leren ze toch veel in de eerste twee jaren van hun leven. Kinderen maken zich niet druk om wat er straks op tafel zal staan, of welke kleding ze aan zullen krijgen. Ze gaan ervan uit dat er eten is en dat ze aangekleed worden. Ze vinden het prima om vuile handen en kleren te krijgen. Ze denken er niet over na hoe ze eruit zien, of wat iemand van ze zal denken en vinden. Pas als kinderen ouder worden, of negatieve dingen hebben meegemaakt zal dat een rol gaan spelen.

(In deze blog ga ik uit van een gezonde opvoedingssituatie. Ik weet vanuit mijn vroegere werk in de jeugdzorg dat er veel mis gaat in de ouder-kindrelaties, waardoor kinderen niet onbevangen en zorgeloos kunnen opgroeien. Ook pestgedrag op school kan veel wantrouwen bij kinderen geven, waardoor wat ik schrijf niet lijkt te kloppen)

De open en onbevangen houding van een kind kan mij jaloers maken. Zo zou ik ook wel in het leven willen staan. Ook in mijn geloof en houding naar God toe.

Wat zegt Jezus over kinderen? In Mattheus 19-8:3-4 (NBV21) staat:

Hij riep een kind bij zich, zette het in hun midden neer en zei: ”Ik verzeker jullie: als je niet verandert en wordt als een kind, dan zul je het Koninkrijk van de hemel zeker niet binnengaan. Wie zich vernedert en wordt als dit kind, die is de grootste in het Koninkrijk van de hemel.”

Jezus spoort ons dus áán om te worden als een kind. Een kind vertrouwt zich toe zonder er over na te denken. Durf ík me, zonder er verder over na te denken, toe te vertrouwen aan God? Vaak niet, moet ik eerlijk bekennen, maar ik wil het wel graag. Mijn gedachten, de woorden die ooit uitgesproken zijn of in het heden tegen mij worden gezegd, kunnen me erg in de weg zitten. Hoe kan ik dan hierin worden als een kind? Ik kan mijn gedachten niet uitschakelen. In de Bijbel staat echter een vers dat ons daarbij kan helpen.

We maken iedere gedachte krijgsgevangene om haar aan Christus te onderwerpen. (2Kor.10:5b,NBV21)

Lukt dat mijzelf? Ik heb geleerd om verkeerde gedachten op te schrijven en ze dan aan God te geven. Dan wordt het voor mij een daad, waardoor ik iets beter kan loslaten.

En in Matth.6:25 (NBV21)  staat:

“Daarom zeg ik jullie: maak je geen zorgen over je leven, wat je zult eten of drinken, of over je lichaam, wat je zult dragen. Is het leven niet meer dan voedsel en het lichaam meer dan kleding?”

Toch merk ik steeds opnieuw dat zorgen en angst in moeilijke situaties mij en mijn gedachten overhoop gooien. Waar komt die onrust vandaan? God heeft mij echt wel vaker laten zien dat Hij voor ons zorgt… en dan toch steeds weer dat onvermogen om, zonder angst en onrust, te vertrouwen.

Ik ben er wel achter dat het me niet lukt me om dit alles alleen te doen. Ik heb het zo nodig om iedere dag opnieuw Gods hulp in te roepen om staande te blijven in mijn geloof. Ik denk dat ik soms teveel naar mijn gevoel luister in plaats van naar Gods beloften. Ik kan niet anders dan vragen: “Heer help me om op U te blijven vertrouwen, in en door alles heen.”

Petrus zegt het tegen ons in zijn eerste brief:

Leg de last van uw zorgen op Hem, want u ligt Hem na aan het hart. (1 Petr. 5:7NBV21)

Lees meer >> | 65 keer bekeken